Todo pasa por algo.

“Todo pasa por algo.” Gran frase. E quedoume claro dende o día en que lle dixen que nun futuro, ven sexa próximo ou lonxevo estaríamos xuntos. ¿Acordaste? Eu sí. Como se fose hoxe. ¿Intuición? Non, non era iso. Salíume do corazón. E contra iso non se pode ir. Nin contra os teus sentimentos. Non podes loitar contra o que sentes. Era tan forte que hasta doía.

Querelo sona a pouco. A palabra “ámote”, nin se achega o que realmente sinto. Chegou a miña vida sen esperalo e rompeume todos os esquemas. Podo decir e escribir que o meu estado de ánimo depende da sua sonrisa, e de simples detalles cos que me sinto tan ben.. Simples caricias, abrazos.. A sua mirada matame, e por ela tamén mataría. Non hai nada de diferente que lle faga tan especial, pero é por él por o cal me desperto cun soriso cada mañá, e me acosto así por o mesmo. Botando a mirada atrás e lendo estas liñas falo como unha persoa namorada, en verda, paréceme imposible: "Que en tan pouco tempo puidera chegar a sentir tanto." Pero daría a miña vida por él, sen pensalo. Podo dicir con certeza que estou completa e irrevocablemente namorada de... Sí, De.